Alan Parker

Za najważniejsze filmy wyreżyserowane przez Alana Parkera uznaje się "Midnight Express", "Missisipi w Ogniu", "Harry Angel", "Życie za Życie", "Ptaśka" oraz "Ścianę" - dzieła opartego na albumie "The Wall" zespołu Pink Floyd. Był członkiem założycielem Directors Guild of Great Britain, a

Artystka Irene Cara przyszła na świat w Nowym Jorku w dzielnicy Bronx w 1959 r. Miała czworo rodzeństwa i była najmłodszym dzieckiem imigrantów z Kuby i Portoryko. Irene rozpoczęła karierę bardzo szybko, bo już w wieku trzech lat, gdy została jedną z pięciu finalistek konkursu "Mała Miss Ameryki".

Od szesnastego roku życia kręcił amatorskie filmy. W 1987 zrealizował doskonale przyjętą krótkometrażówkę "Sometimes", za którą dostał nagrodę BBC dla Młodego Filmowca Roku, przyznaną przez jury pod przewodnictwem słynnego reżysera Alana Parkera. W 1990 roku ukończył National Film and Television

także z Erikiem Claptonem i Ringo Starrem, Paulem McCartneyem, Billem Wymanem, George'em Harrisonem i wieloma innymi muzykami. W 1996 roku pojawił się u boku Madonny w musicalu "Evita" Alana Parkera. Zagrał ministra spraw zagranicznych Argentyny Juana Atilio Bramuglię. "Whiter Shade of Pale

wcześniej nagrań, a cały temat bazuje na "Play It Cool" Alana Parkera. Bywa, że jak w "Alias" Frisell separuje akordy big bandu bądź w funkowych rytmach tak skrywa zapożyczenia, że trzeba ich szukać, skrzętnie nadstawiając uszu (vide: finał "Who Was That Girl?"). Bill Frisell, anonsując ten album

Plebiscyt publiczności wydaje się najbardziej stałym punktem imprezy, organizowanej w stolicy od 1985 roku. Pojawił się już podczas trzeciej edycji Warszawskiego Tygodnia Filmowego (nazwę na Warszawski Festiwal Filmowy zmieniono dopiero w 1991 roku). Nagrodę otrzymał wówczas "Ptasiek" Alana Parkera

) - Oskarżeni (The Accused), thriller Milczenie owiec (The Silence of the Lambs) - dwie nagrody Akademii dla Najlepszej Aktorki, Taksówkarz (Taxi Driver) - nominacja do Oskara, Bugsy Malone Alana Parkera, thriller Plan lotu (Flightplan), Bardzo długie zaręczyny (A Very Long Engagement), Azyl (Panic Room) Davida

co? Może kluczem do odpowiedzi na to pytanie jest tytuł filmu: palimpsest to tekst pisany na pergaminie, z którego starto jego poprzednią treść. No dobrze, ale co jest tu owym pergaminem? Głowa Marka, a zatem głowa wariata? Jedno jest pewne - tego typu filmy (myślę np. o "Harrym Angelu" Alana Parkera

Minghelli; w Tak daleko, tak blisko Wima Wendersa (1993); w pamiętnej kreacji opryszka Bobby Peru w Dzikości serca Davida Lyncha (1990); w tytułowej roli w Ostatnim kuszeniu Chrystusa Martina Scorsese (1988); w roli aktywisty społecznego w Mississipi w ogniu Alana Parkera (1988), wreszcie w nominowanej

1987 - "Ptasiek" Alana Parkera. Polacy uwielbiali nie tylko film, ale jak nikt inny w świecie padli na kolana przed prozą Williama Whartona. Może było też tak, że w PRL-u wielu widzów czuło się "uciekinierem z rzeczywistości" podobnym do Ptaśka? 1988 - "Koyaanisqatsi" Godfreya Reggio. Urzekła