Magic Mike (Channing Tatum) rzucił striptiz parę lat temu. Gdy byli kompani (minus Matthew McConaughey, który chciał wrócić, ale miał akurat sporo ciekawszych propozycji oraz Alex Pettyfer, którego podobno nie polubił Tatum) wzywają go do wzięcia udziału w ostatniej przygodzie, Mike długo się nie zastanawia i dołącza do ekipy, która zamierza dać wielki, finałowy występ podczas dorocznego konwentu striptizerów.
I już. To cała fabuła "Magic Mike'a XXL". To komediodramat absolutnie pozbawiony stawki. Jak się okazuje, na zjeździe striptizerów (który raczej nie istnieje w rzeczywistości, choć obsada utrzymuje co innego) nie ma nawet żadnego konkursu, wyłaniającego najlepszą grupę. Czasami podaję w wątpliwość to, czy w każdym filmie musi być złoczyńca pragnący zniszczyć świat albo finałowy mecz, który należy rozegrać. "Magic Mike XXL" staje mi okoniem, stanowiąc mocny argument za tym, że film bez celu nie ma żadnego sensu.
Jeśli przymknąć oko na tę okoliczność, a do tego okropny spadek tempa na półmetku i zbyt długi czas trwania filmu, "Magic Mike XXL" to czysta przyjemność - lekki, wystarczająco zabawny seans, obfitujący w znakomite numery taneczne. Fenomenalny jest finał finałów, w którym Tatum daje z partnerem "lustrzany" występ, ale najlepszy i tak jest otwierający, solowy numer głównej gwiazdy filmu. Patrząc na tańczącego Tatuma, nie sposób nie marzyć o tym, by umieć robić to, co on.
Obraz Gregory'ego Jacobsa, który przez lata był asystentem Stevena Soderbergha na kolejnych planach filmowych (Soderbergh pełnił tu rolę producenta oraz - pod pseudonimami - autora zdjęć i montażysty), udaje film o potędze kobiecej seksualności i konieczności jej wyswobodzenia, ale przy kilku odważnych ruchach tanecznych striptizerów może sprawić, że nawet największy szowinista poczuje się nieswojo. Okazuje się gorszy od pierwszej części, ale ostatecznie jest to całkiem przyjemny, niezobowiązujący, letni numerek.
