Dokument czy fikcja? "W piwnicy" Seidla to film fabularny. Ale... tylko reżyser wie, które sceny są zainscenizowane

Piwnica jako miejsce realizacji skrywanych marzeń, obsesji i pragnień seksualnych. Ale w przypadku Seidla, austriackiego reżysera okrzykniętego skandalistą, ważne jest nie tylko "co" bierze na warsztat. Ale i "jak". Przeczytaj jaka jest jego metoda pracy, pójdź na film, a na deser impreza z latarkami w warszawskim klubie.

Ulrich Seidl w swoim najnowszym filmie bierze na warsztat temat piwnicy jako miejsca realizacji skrywanych pragnień. Temat został zainspirowany obserwację mieszkańców Austrii, rodzinnego kraju reżysera, którzy podobno przebywają w piwnicy dłużej niż we własnych salonach...

W piwnicy formą przypomina obraz dokumentalny. Oglądając film, na pewno kilka razy zadasz sobie pytanie, czy to, co widzisz na ekranie, nie dzieje się naprawdę? Czy bohaterowie Seidla to prawdziwe postaci, czy fikcyjni bohaterowie, którzy bez skrępowania opowiadają o swoich najskrytszych sekretach przed kamerą?

Guy Lodge w "Variety" w recenzji "W piwnicy" podkreśla, że "tak jak w innych dokumentach [Seidl] pozostawia widzom, aby wyobrazili sobie, jak dużo zainscenizował albo zmanipulował w tych ludzkich żywych obrazach, ale to w jakim stopniu odzwierciedlają one jego cechy charakterystyczne i estetyczne tonalne dziwactwa, nie pozostawia wątpliwości co do jego współudziału ".

To wrażanie przemieszania prawdy i fikcji towarzyszące widzom w kinach może wyjaśnić kilka zasad, które stosuje reżyser w pracy nad filmem.

Impreza jak w piwnicy

Against Gravity, dystrybutor filmu, zaprasza na wydarzenie towarzyszące premierze filmu. W sobotę 26 września w warszawskim klubie Bar Studio, przy Placu Defilad 1, odbędzie się impreza "Das Party im Keller". Zagrają GLASS HUNTERS, znani również jako Glas Jäger. Zabierzcie latarki!

Więcej o imprezie możesz przeczytać TU >>

Jaka jest metoda pracy Ulrich Seidla?

Przedstawiamy kilka cech charakterystycznych sposobu pracy austriackiego reżysera, co na pewno pomoże uważniej przyjrzeć się filmowi w kinie.

1. Fikcyjne historie kręcone w dokumentalnej scenerii Fikcyjne historie kręcone są w dokumentalnej scenerii, co powoduje nieoczekiwane wydarzenia na planie. A fikcja w ten sposób zaczyna mieszać cię z rzeczywistością.

2. Scenariusz, który powstaje na planie Scenariusz filmów Seidla nie obejmuje dialogów, a jedynie precyzyjnie opisane sceny. Dlatego wiele elementów scenariusza powstaje dopiero na planie.

3. Scenariusz nie dla aktorów Aktorzy nigdy nie otrzymują scenariusza. Dialogi w filmie powstają dzięki ich improwizacji.

4. Częsta współpraca z amatorami W skład obsady aktorskiej wchodzą często amatorzy. Wszyscy aktorzy - profesjonaliści i amatorzy - dostają od reżysera podobne wskazówki. W efekcie tego zabiegu widz nie jest w stanie odróżnić jednych od drugich.

5. Zdjęcia kręcone chronologicznie Zdjęcia do filmów Seidla są kręcone chronologicznie. W jakim celu? Pozwala to kształtować kolejne sceny w odniesieniu do poprzednich. A zakończenie długo pozostaje kwestię otwartą.

6. Sceneria Kolejna reguła odnosi się do oryginalnej scenerii, w której są kręcone filmy.

7. Jaka muzyka? Muzyka pojawia się tylko, kiedy stanowi integralną część danej sceny.

8. Montaż jest ważny! Film powstaje przede wszystkim niejako przy stole montażowym.

9. Tzw. Tableau Seidla, czyli żywe obrazy Seidla Tableau Seidla nazywa się precyzyjnie zaplanowane ujęcia ludzi, patrzących prosto do kamery.

"W piwnicy" w kinach już 25 września.