Po 11 latach od premiery swego debiutanckiego filmu, Patryk Vega zrobił jego kontynuację. "Nowe porządki" to najlepszy film w karierze reżysera, co wcale nie mówi wiele - Vega ma przecież na koncie ekstremalnie żenujące komedie w rodzaju "Ciacha" i mocno przeceniane hity w stylu pierwszego "Pitbulla" (piszę o wersji kinowej - jeszcze bardziej chwalonego serialu nie widziałem). Wszystko wskazuje na to, że twórca faktycznie powinien zająć się serialami: oglądając "Nowe porządki", nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że w formie odcinkowej sprawdziłyby się zdecydowanie lepiej. Ale i tak jest nieźle.
"Majami" (debiutujący Piotr Stramowski nie ma w sobie uroku wielkich gwiazd ekranu, ale na siłowni wyciął się znakomicie i nie najgorzej zgrywa twardziela) przypadkiem wchodzi w drogę nowemu szefowi "Grupy Mokotowskiej" (Bogusław Linda). Nikt w policji nie jest zainteresowany jego powstrzymaniem, ale ambitny policjant nie podda się łatwo. Zwłaszcza że do pomocy chłopakowi może przekonać się "Gebels" (Andrzej Grabowski).
Fabuła niekoniecznie trzyma się kupy, ale w "Nowych porządkach" chodzi przede wszystkim o klimat. Można uwierzyć autorowi, że w środowisko policyjne wsiąknął jak mało kto. Vega nie jest szczególnie dobrym filmowcem, ale zna realia. Warszawa też wreszcie pokazana zostaje jak prawdziwe miasto, a nie widokówka z hipsterskiego katalogu. Twórca myli sztuczność z naturalizmem i za bardzo lubi filmować sztywno klepiących swe kwestie naturszczyków, ale dla równowagi mamy tu też Krzysztofa Czeczota (trochę oklepany, ale i tak robiący wrażenie gangster-psychol), odrobinę zbyt karykaturalną, ale zabawną maskotkę filmu, czyli mięśniaka Tomasza Oświecińskiego i zaskakującą, najlepszą na ekranie Maję Ostaszewską, która swym wcieleniem lekko-głupiej-gąski zakasowuje nawet Scarlett Johansson z "Dona Jona".
