Szanowny Reżyserze, Mitjo Okornie. Nie jestem w stanie w ramach krótkiej recenzji wyrazić mojej wdzięczności za Pański drugi polskojęzyczny film. "Planeta singli" to ostateczny dowód na to, że to właśnie Pan był tym magicznym składnikiem, który sprawił, że "Listy do M." były najlepszą polską komedią romantyczną ostatniej dekady, a "Listy do M. 2" - przy których Pan nie pracował - były tak kiepskie. Pańska najnowsza produkcja, opowiadająca o gwieździe rozrywkowej telewizji (Maciej Stuhr w roli Kuby Wojewódzkiego), próbującej podbić oglądalność dzięki relacjonowaniu internetowych randek nowopoznanej singielki (Agnieszka Więdłocha jako staromodna dziewczyna z sąsiedztwa), to kino rozrywkowe, jakiego w Polsce od lat nie widziano.
Chyba domyślam się, jak wielką rolę odgrywa u Pana muzyka. Ze mną jest podobnie. Tak zdecydowane oddanie pola piosenkom w kluczowych momentach filmu może być uznane za pójście na łatwiznę, ale gdy głównym muzycznym bohaterem robi Pan Marka Grechutę, nie potrafię się gniewać. Nie potrafię się nawet gniewać za majstrowanie przy "Dniach, których nie znamy" - nowa wersja brzmi naprawdę dobrze, a płynący przez film delikatnie nawiązujący do szlagieru Grechuty główny motyw muzyczny jest naprawdę świetnie pomyślany. Jeśli idzie o aktorów, nie tylko pierwszy plan jest znakomity, ale nie od dzisiaj wiadomo, że na Piotrze Głowackim czy Pawle Domagale można w pełni polegać.
Jasne, wiele można filmowi wytknąć. W zestawieniu z amerykańskimi dziełami tego typu nie jest niczym oryginalnym, ale bez trudu wytrzymuje takie porównania. A to już coś! "Planeta singli" trwa ponad dwie godziny i gdyby nadludzkim wysiłkiem wyciąć z niej ok. 20 minut, zadziałałoby to jedynie z korzyścią dla filmu (trzeci akt może się dłużyć, ponadto pierwszy kwadrans jest nieco wyboisty). Mimo wszystko, to chyba pierwsza od czasu "Kilera" (lub jego ciut młodszych, gangsterskich kuzynów) polska komedia, na której śmiałem się w głos i dwukrotnie prawie spadłem z fotela. Towarzyszący mi recenzenci reagowali równie entuzjastycznie. A zatem jest jeszcze nadzieja dla opuszczonej przed laty planety zwanej Udaną Polską Komedią.
