Alice (Dakota Johnson) tkwi w pozornie udanym związku, ale żąda od chłopaka "przerwy", by upewnić się, że nic jej nie omija. Dziewczyna zaprzyjaźnia się z szaloną imprezowiczką, Robin (Rebel Wilson), dla której najważniejsze wartości stanowią ilość wypitego alkoholu i przelecianych facetów. Starsza siostra Alice, Meg (Leslie Mann), postawiła na karierę kosztem założenia rodziny i zaczyna powątpiewać w słuszność swojego wyboru. W barze, do którego lubią przychodzić dziewczyny, bez przerwy przesiaduje Lucy (Alison Brie), która opracowała algorytm, mający pomóc jej w wyszukaniu na portalu randkowym przyszłego męża. Czy bohaterki odnajdą szczęście? I czy okaże się nim książę z bajki, czy święty spokój ducha szczęśliwej singielki?
Jedna ze scenarzystek "Seksu w wielkim mieście" Liz Tuccillo napisała kilka lat temu bestsellerowy poradnik dla pań, przerobiony później na komedię romantyczną "Kobiety pragną bardziej". Nie dziwota, że Hollywood rzuciło się też na debiutancką powieść 51-latki. Przez cały seans miałem poczucie obcowania z filmem skonstruowanym niezwykle podobnie (choć odrobinę lepiej) do świeżego jeszcze "Love, Rosie". Niebezpodstawnie - "Jak to robią single" to drugi anglojęzyczny film niemieckiego reżysera Christiana Dittera. Szkoda, że twórca ponownie czuje obowiązek przeczołgania postaci i widzów przez niekończący się tor przeszkód, nim wszyscy dotrą do czegoś na kształt mety.
"Jak to robią single" to jedna z tych nowoczesnych komedii romantycznych, w których wolna miłość nikogo nie szokuje i jest znacznie mniej skomplikowana od wielkich uczuć. Bywa zabawna, mądra i prawdziwa, a przy tym zaskakująco dalece oderwana od rzeczywistości: bohaterowie bardzo wiele mówią o ciężkiej pracy, ale na gadaniu o harówie się kończy - czas w Nowym Jorku spędza się raczej na zabawie i wydawaniu pieniędzy. Chociaż przesłanie płynące z filmu jest mądre - proces formowania własnego "ja" nigdy się nie kończy a w pełni szczęśliwe zakończenia nie istnieją choćby dlatego, że życie trwa i wszystko bez przerwy się zmienia - to po seansie odnosi się zbyt silne wrażenie, że naprawdę spędziło się z jego bohaterami kawał żywota. Zdecydowanie zbyt długo.
