Wojciech Młynarski urodził się 26 marca 1941 roku w Warszawie. Przez ponad 55 lat współtworzył polską kulturą jako kabareciarz, aktor, autorskich recitali, a także tłumacz i dramaturg. Napisało około 2000 tekstów do piosenek, z których część na dobre weszła do kanonu polskiej kultury.
Gwiazda Opola
Kariera Młynarskiego zaczęła się na początku lat 60., gdy dołączył do teatru działającego w warszawskim klubie Hybrydy. Jego wielki debiut nastąpił w 1963 r. na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu roku, gdzie zaprezentowano utwór z jego tekstem - "Ludzie to kupią". Druga edycja festiwalu była dla artysty wielkim sukcesem - jego utwory - ''Z kim ci będzie tak źle jak ze mną'' śpiewane przez Kalinę Jędrusik i ''Spalona ziemia'' w wykonaniu Krystyny Konarskiej - wygrały w najważniejszych kategoriach.
Przez kolejne lata Młynarski współpracował z kabaretami Dudek, Dreszcowiec i Owca. To właśnie w Dudku miał nauczyć się pisania tekstów pod konkretnych wykonawców, dopasowując treść do ich ekspresji i umiejętności. W tym kabarecie powstały jego teksty do piosenek: "A wójta się nie bójta", "Ballada o dzikim zachodzie", "Bawmy się!", "Ladies and Gentelmen", "Po co babcię denerwować", "Piosenka o Maryni", "Przyjdzie walec i wyrówna", "Tupot białych mew", "W Polskę idziemy" i innych, a także skecz "Ogórki małosolne" oraz monologi "Latarnik" i "Pieprzna ballada".
Najsłynniejsze piosenki Młynarskiego
W ponad 2 tys. piosenek Młynarski stworzył Kronikę Polski i Polaków. Jego "W Polskę idziemy", "Niedziela na głównym", "Róbmy swoje", czy "Jeszcze w zielone gramy" wciąż pozostają najtrafniejszymi i najdotkliwszymi obrazami Polski.
Przypominamy: Takiego Młynarskiego nie słyszeliście. Daria Zawiałow śpiewa "Jeszcze w zielone gramy" >>
W swoich tekstach łączył lekkość formy z obserwacjami rzeczywistości, satyrą, krytyką, uniwersalnymi prawdami.
Pierwsza pierwsza autorska płyta, zatytułowana "Wojciech Młynarski śpiewa swoje piosenki", ukazała się w 1966 roku. To właśnie tu umieszczone zostały kultowe przeboje "W co się bawić" oraz "Jesteśmy na wczasach".
- Nigdy nie byłem wokalistą, chociaż zdarzało mi się współpracować nawet ze świetnymi muzykami jazzowymi. Lubię śpiewać, ale trzeźwo patrzę na swoje zdolności głosowe. Dla mnie jednak bardziej liczy się to, czy mam coś do powiedzenia w swoich piosenkach - wyznał Młynarski.
Młynarski jako tekściarz
Jego fonograficzny debiut, jako autora tekstów, to płyta z utworem "Jesienny Pan" w wykonaniu Krystyny Konarskiej, wydana w 1963 roku. Przez kolejne dekady Młynarski pisał teksty dla największych sław polskiej piosenki: Maryli Rodowicz, Czesława Niemena, Anny German, Anny Jantar, Krzysztofa Krawczyka, Zdzisławy Sośnickiej, Stana Borysa, Ewy Bem, Alicji Majewskiej, Ireny Santor, Jaremy Stępowskiego czy Jerzego Połomskiego, a także dla zespołów Alibabki, Czerwono-czarni, Skaldowie czy 2 plus 1.
Młynarski napisał także utwór ''Lubię wracać tam gdzie byłem'' dla Zbigniewa Wodeckiego:
Nagrał łącznie kilkanaście płyt o różnorodnej stylistyce - od klasycznych zespołów przez współpracę z jazzmanami po recital w samym akompaniamentem fortepianu czy muzykę filmową ("Panna Z Mokrą Głową"). Jest również twórcą formy nazwanej felietonem śpiewanym.
Ostatni wywiad z Młynarskim
"Młynarski. Piosenka finałowa" w reżyserii Alicji Albrecht to opowieść o twórczości i życiu wybitnego poety, tekściarza i satyryka - Wojciecha Młynarskiego. Dokument zawiera ostatni, bardzo osobisty wywiad z bohaterem. Film dopełnia ponad 30 wypowiedzi jego najbliższych przyjaciół, między innymi: Janusza Gajosa, Janusza Głowackiego, Jerzego Derfla, Janusza Senta, Włodzimierza Korcza, Ewy Bem, Janusza Stokłosy, Ireny Santor, Michała Bajora, Magdy Zawadzkiej, Krystyny Jandy i Rodziny.
Film pokazuje Młynarskiego jako niezwykłego artystę, ale też człowieka z wyraźnym pęknięciem, zmagającego się z ludzkimi słabościami.
Wojciech Młynarski zmarł 15 marca 2017 roku w wieku 76 lat.
Książki Wojciecha Młynarskiego są dostępne w formie ebooków w Publio.pl
