Tina Turner zmarła 24 maja 2023 roku w wieku 83 lat. Artystka odeszła po długiej chorobie - 10 lat przed śmiercią przeszła udar, a trzy lata później zdiagnozowano u niej nowotwór jelita grubego i niewydolność nerek. Mieszkająca w Szwajcarii piosenkarka rozważała nawet eutanazję. Okazało się jednak, że jej mąż Erwin Bach może zostać dawcą nerki i doszło do przeszczepu. Turner zmarła w swoim domu w szwajcarskim Kusnacht.
Tina Turner największe przeboje nagrała po rozstaniu z przemocowym mężem
Tina Turner urodziła się w 1939 roku jako Anna Mae Bullock. Śpiewała już od najmłodszych lat, a kiedy lider grupy Kings of Rhythm Ike Turner usłyszał ją pewnego wieczoru 1957 roku na scenie nocnego klubu Manhattan, wiedział, że ma prawdziwy talent. Jeszcze jako Little Ann nagrała gościnne wokale w utworze "Boxtop". Turner postanowił pokierować jej dalszą karierą i życiem prywatnym: pobrali się, a on wymusił na niej zmianę imienia nazwiska. I tak oto zaczęli razem występować jako duet Ike & Tina Turner - zespół R&B zapisał się w annałach muzyki jako jedna z "najbardziej pamiętnych grup koncertowych". Razem wylansowali takie przeboje jak "It's Gonna Work Out Fine", "River Deep – Mountain High" (ta została wpisana w poczet Hall of Fame nagród Grammy), sławny cover piosenki "Proud Mary" (za to nagranie dostali nagrodę Grammy w 1972 roku, a w 2003 roku singiel wpisano w poczet Grammy Hall of Fame - liczy się, że Turner zaśpiewała ten utwó ponad tysiąc razy) czy "Nutbush City Limits". Nagrali wspólnie 19 albumów studyjnych, wypuścili osiem płyt koncertowych i 13 składanek. W 1991 roku duet trafił do Rock & Roll Hall of Fame.
Mimo licznych sukcesów Ike Turner był osobą bardzo agresywną - uzależnił się od kokainy, zdradzał żonę i był sprawcą przemocy domowej. Pierwszy raz miał pobić Tinę, gdy ta była w ciąży z ich najstarszym synem. Piosenkarka przez lata znosiła bicie i przemoc psychiczną, często występowała niedługo po tym, jak Ike w napadzie szału ją okładał niemal do nieprzytomności. Tina Turner uciekła od męża 1 lipca 1976 roku po tym, jak znowu ją pobił w hotelu. Miała przy sobie tylko 36 centów i schowała się w zajeździe po drugiej strony drogi. Papiery rozwodowe złożyła 27 lipca, a wszystkie formalności sfinalizowano 28 marca 1978 roku.
Tina Turner od samego początku próbowała prowadzić solową karierę - pojawiała się w takich programach telewizyjnych jak "The Hollywood Squares", "Donny & Marie", "The Sonny & Cher Show" czy "The Brady Bunch Hour". Zarobione w ten sposób pieniądze jednak nie wsytarczały na pokrycie kosztów za pozwy o odwołane koncerty duetu Ike & Tina Turner. Żeby spłacić długi Turner wróciłą do koncertowania, w 1977 razem z Babem Mackie wypracowała nowy, bardziej wzywolony i seksowny wizerunek. Solowe występy zaczynała od koncertów w Caesars Palace w Las Vegas, wyruszyła też na trasę w Australii. Jeszcze w 1978 roku na rynku ukazała się jej trzecia solowa płyta "Rough", a rok później wydano "Love Explosion". Na albumach artystka skłaniała się raczej w stronę modnego wtedy disco, jednakże nagrania nie dostały się na żadne listy przebojów. Tak też wytwórnia United Artists Records rozwiązała umowę z wokalistką.
Przełom w solowej karierze Tiny Turner nastąpił po latach i czterech wydanych płytach
Następne lata nie należały do najłatwiejszych - do 1983 roku występy Turner uważano raczej za nostalgiczne powtórki z rozrywki, choć wokalistka występowała u boku m.in. Roda Stewarta czy the Temptation. Nagrana z grupą B.E.F. piosenka "Ball of Confusion" okazała się dużym rpzebojem w Europie, a Turner zagrała nawet w teledysku. Tym samym stała się pierwszą czarną amerykańską artystką, która pojawiła się na antenie MTV.
W 1983 coś się zaczęło zmieniać - Turner podpisała umowę z wytwórnią Capitol Record, a kiedy wydała cover Ala Greena "Let's Stay Togehther" znowu trafiła na europejskie listy przebojów. Potem singiel wbił się na 26. miejsce listy Billboard Hot 100 czy pierwszą pozycję zestawienia Hot Dance Club Songs. Wytwórnia dała zielone światło i pozwoliła nagrać jej nową płytę.
)
Tina Turner. Największe przeboje
Tak zaczęły się prace nad piątym solowym albumem Tiny Turenr "Private Dancer" - wokalistka miała tylko dwa tygodnie, by płytę nagrać. Ta ukazała się w maju 1984 roku i jej sukces był oszałamiający - dzięki niej Tina Turner zaliczyła największy powrót w przemyśle muzycznym.
Najpierw płyta dostała się na trzecie miejsce listy Billboard 200 i na drugą pozycję w Wielkiej Brytanii. Sprzedawała się tak, że w samym USA zyskała pięciokrotny certyfikat platynowej płyty - sprzedało się łącznie około 20 mln egzemplarzy. Na albumie znalazły się takie przeboje jak "What's Love Got to Do with It", "Better Be Good to Me" i tytułowe "Private Dancer".
Co ciekawe, "Private Dancer" napisał Mark Knopfler z Dire Straits z myślą o płycie swojego zespołu "Love over Gold" z 1982 roku. Grupa nagrała nawet część muzyczną, ale Knopfler yznał, że słowa piosenki nie pasują do wokalisty. Kawałek trafił do szuflady. Menadżer Tiny Turner Roger Davies znał się dobrze z menadżerem Knopflera (Ed Bicknell) i jak po latach w wywiadzie z BBC opowiadała sama artystka:
Bicknell powiedział Rogewrowi: Myślę, że Mark ma piosenką, która pasowałaby do Tiny, a której nigdy nie wykorzystał, bo jest dla dziewczyny. Mark ją wyprodukował i zaśpiewał, a potem zrozumiał, że to nie jest coś, co może zaśpiewać facet. Dał mi nagranie i zrobiliśmy je na nowo z większością ludzi z Dire Straits. (...)
Ktoś mnie zapytał, dlaczego wybrałam tę piosenkę - przecież jest o prostytutce. Byłam zszokowana, bo tak tego wcale nie postrzegałam. Bywam naiwna w takich sprawach. Ale odpowiedź brzmi 'nie'. Wzięłam ją, bo to niesamowita piosenka. Nigdy wcześniej takiej nie śpiewałam.
Dodajmy, że pochodzący z tej samej płyty utwór "What's Love Got to Do with It" trafił na pierwsze miejsce listy Hot 100 Blilboarda - to był jej pierwszy i tak na dobrą sprawę singiel na tej pozycji. Sprzedał się w dwóch milionach kopii na całym świecie i sprawił, że w wieku 44 lat Tina Turner została najstarszą solistką na szczycie tego zestawienia. Piosenka przyniosła jej także trzy statuetki Grammy: dla nagrania roku, piosenki roku i najlepszego popowego występu wokalistki.
Co ciekawe, utwór napisali Graham Lyle i Terry Britten - pierwotnie zaproponowali ją Cliffowi Richardowi, ale ten kawałek odrzucił. Potem utwór trafił do Phyllis Hyman, ale z kolei wytwórnia nie pozwoliła jej tego nagrać. Wtedy też piosenkę miała zaśpiewać Donna Summer, ale nie udało jej się tego zrobić przez kilka lat. Nim kompozycja trafiła w ręce Tiny Turner, swoje podejście miała brytyjska grupa Bucks Fizz - znowu uznano, że utwór bardziej pasuje do kobiety.
Tina Turner później brylowała na listach przebojów z takimi utworami jak "Better Be Good to Me", "We Don't Need Another Hero (Thunderdome)", "Typical Male", "The Best", "I Don't Wanna Fight" czy legendarne "GoldenEye". W 1988 roku podczas koncertu w Rio de Janeiro pobiła rekord Guinessa występując solowo przed publicznością liczącą 180 tys. osób. Artystka w czasie swojej długiej kariery sprzedała około 200 mln płyt i pozostaje w czołówce najpopularniejszych muzyków w historii przemysłu rozrywkowego. Otrzymała 12 nagród Grammy, była także pierwszą czarną artystką i pierwszą kobietą na okładce "Rolling Stone". Magazyn umieścił ją na liście 100 najwspanialszych artystów wszech czasów i 100 najlepszych wokalistów wszech czasów.
