"Wojciech Młynarski, określany przez SB mianem literata 'bez stałego miejsca pracy', od 14.02.1976 został objęty Sprawą Operacyjnego Rozpracowania (SOR) krypt. 'Talent' prowadzoną przez Wydz. III KSMO pod nr. 14572" - czytamy w udostępnionych przez Instytut Pamięci Narodowej materiałach archiwalnych na temat inwigilacji uznanego artysty, autora słów do takich przebojów jak "Jesteśmy na wczasach".
Kryptonim 'Talent'. Wojciech Młynarski inwigilowany przez SB
Rzecznik IPN dr Rafał Leśkiewicz podkreśla, że Młynarski to kolejny polski artysta, którym służby interesowały się w związku z jego poglądami oraz tym, że w swojej twórczości pokazywał ułomności systemu komunistycznego. Młynarski zatem był "wielokrotnie, prewencyjnie rozpracowywany. Otrzymał między innymi zakaz wyjazdów na dwa lata" - relacjonuje Leśkiewicz.
Wojciech Młynarski pojawiał się w m.in. kartotece MSW z powodu kontaktów z cudzoziemcami, których obserwowało SB. W Warszawie spotykał się z amerykańskim dyplomatą (kryptonim 'Atom') we wrześniu 1968 roku, w marcu 1974 odwiedzić ambasadę USA, a roku 1983 bawił się na przyjęciu u amerykańskiego dyplomaty krypt. 'Alert 83' - czytamy w katalogu IPN.
>>> Więcej wiadomości na stronie głównej Gazeta.pl<<<
Władze obserwowały Młynarskiego także dlatego, że w 1976 roku podpisał się pod "petycją 101" z protestem przeciw planowanym zmianom w konstytucji PRL: wpisaniu 'przewodniej' roli PZPR i nienaruszalności sojuszu z ZSRS. W tym samym roku dostał zakaz wyjazdów zagranicznych na dwa lata - przez to nie uzyskał paszportu na wyjazd na zaplanowane koncerty w Stanach Zjednoczonych.
Agenci SB w ramach "czynności operacyjnych" planowali ograniczenie jego występów estradowych, odtwarzanie jego utworów przez radio i telewizję (blokada miała trwać pół roku), chciano także uniemożliwić wydawanie jego płyt. W aktach można znaleźć wzmiankę, że na początku listopada 1976 roku przerwano nagrywanie nowej płyty zespołu 2 plus 1, bo Młynarski był autorem większości tekstów piosenek. W 1977 roku agenci SB uznali, że nie jest "czynnie zaangażowany w negatywną działalność polityczną". Wtedy też cofnięto zakaz wyjazdów zagranicznych.
Jak czytamy na stronie IPN, w następnych latach Wojciech Młynarski nie był już poddawany formalnej inwigilacji, ale SB ciągle zbierała o nim informacje. W jego aktach odnotowano, że m.in. po wprowadzeniu stanu wojennego "wraz z innymi twórcami o postawach antysocjalistycznych" przyłączył się do bojkotu radia i telewizji. W 1983 roku odmówił udziału w festiwalu w Opolu i namawiał do tego innych artystów. Rozpracowujący go agenci odnotowali także, że utrzymywał od kilku lat bliskie relacje z "przedstawicielami opozycji antysocjalistycznej". W aktach widnieje także wzmianka, że podczas jego występów pojawiały się "wrogie akcenty".
Łącznie katalog osób rozpracowywanych przez komunistyczne służby zawiera informacje o 17 767 osobach.
Wojciech Młynarski. Legenda polskiej piosenki i kabaretu
Wojciech Młynarski urodził się 26 marca 1941 roku w Warszawie i zmarł w wieku 76 lat w 2017 roku. Przez ponad 55 lat współtworzył polską kulturą jako kabareciarz, aktor, autorskich recitali, a także tłumacz i dramaturg. Napisało około 2000 tekstów do piosenek, z których część na dobre weszła do kanonu polskiej kultury. W swoich tekstach łączył lekkość formy z obserwacjami rzeczywistości, satyrą, krytyką, uniwersalnymi prawdami.
Jego fonograficzny debiut, jako autora tekstów, to płyta z utworem "Jesienny Pan" w wykonaniu Krystyny Konarskiej, wydana w 1963 roku. Przez kolejne dekady Młynarski pisał teksty dla największych sław polskiej piosenki: Maryli Rodowicz, Czesława Niemena, Anny German, Anny Jantar, Krzysztofa Krawczyka, Zdzisławy Sośnickiej, Stana Borysa, Ewy Bem, Alicji Majewskiej, Ireny Santor, Jaremy Stępowskiego czy Jerzego Połomskiego, a także dla zespołów Alibabki, Czerwono-czarni, Skaldowie czy 2 plus 1.
Jego pierwsza autorska płyta zatytułowana była "Wojciech Młynarski śpiewa swoje piosenki" i ukazała się w 1966 roku. To właśnie na niej umieszczone zostały kultowe przeboje "W co się bawić" oraz "Jesteśmy na wczasach". Nagrał łącznie kilkanaście płyt o różnorodnej stylistyce - od klasycznych zespołów przez współpracę z jazzmanami po recital w samym akompaniamentem fortepianu czy muzykę filmową ("Panna Z Mokrą Głową"). Jest również twórcą formy nazwanej felietonem śpiewanym.
