W maju 2005 roku Kurt Vonnegut opublikował w "The New Yorkerze" wiersz poświęcony pamięci jego przyjaciela, Josepha Hellera. Ta anegdota dotyczyła ich spotkania, do którego doszło podczas wystawnego przyjęcia urządzonego przez bardzo bogatego człowieka. W jego wielkim i drogim domu wisiały obrazy Andy'ego Warhola i Pabla Picassa, sam gospodarz za żonę miał supermodelkę, a na jego bankiecie zebrała się cała śmietanka towarzyska Nowego Jorku - streścił wstęp komik Jimmy Carr w programie Stevena Bartletta. W opisie nagrania BBC zapowiedziało - "Ta trwająca 40 sekund historia może zmienić twoje życie".
Dwóch słynnych pisarzy spotkało się na przyjęciu u milionera. Ta anegdota przeszła do historii
Tekst Kurta Vonneguta, który przytoczył Carr, w wolnym przekładzie mówił: "Prawdziwa historia, słowa honoru. Joseph Heller, ważny i zabawny pisarz, już nieżyjący, był ze mną na przyjęciu wydanym przez multimilionera na Shelter Island. Powiedziałem: Joe, jak się czujesz, z tym że nasz gospodarz tylko wczoraj zarobił więcej pieniędzy niż ty na swojej powieści 'Paragraf 22' od jej wydania? A Joe mi odpowiedział: Mam coś, czego on nigdy nie będzie mógł mieć. To wiedza, że mam już dość. Nieźle! Spoczywaj w pokoju".
Joseph Heller zyskał sławę dzięki głośnej powieści "Paragraf 22", którą w duże mierze oparł o własne doświadczenia z frontu II wojny światowej. Tytułowy paragraf odnosi się do paradoksalnego przepisu, który umożliwia żołnierzowi natychmiastowe zwolnienie ze służby z powodu choroby psychicznej - musi o to złożyć wniosek. Haczyk polega na tym, że jeśli ktoś w trosce o uratowanie życia wnioskuje o zwolnienie ze służby, tym samym udowadnia, że jest na tyle psychicznie zdrowy, że nie może zostać zwolniony z pełnienia obowiązków. Heller wykładał potem pisarstwo i dramatopisarstwo na Uniwersytecie Yale i Uniwersytecie Pensylwanii. Pisarz zmarł w 1999 roku.
Kurt Vonnegut podobnie jak Heller służył w wojsku podczas II wojny światowej i dostał się do niemieckiej niewoli. Wsławił się także inspirowaną wojennymi doświadczeniami powieścią "Rzeźnia numer pięć".
Pisał później powieści w nurcie postmodernistycznym i science-fiction, a do jego najbardziej znanych prac należą takie tytuły jak "Kocia kołyska", "Śniadanie mistrzów", "Syreny z Tytana" czy "Matka noc". Prowadził warsztaty pisarstwa m.in. na Harvardzie, słyną z kontrowersyjnych poglądów i ich odważnego wygłaszania. Był pacyfistą i obrońcą praw obywatelskich, a do tego ateistą. Do końca życia uważał się jednak za pisarza niedocenionego i prowadził samotniczy tryb życia. Zmarł w 2007 roku w wyniku wypadku, kiedy wyprowadzał swojego psa na spacer.
