Jeśli zdarzało wam się skakać po kanałach w poszukiwaniu czegoś, co zabiłoby nudę, z pewnością trafiliście na nietypowe programy, jak "Wstydliwe choroby" czy "Małą Miss". Pomysły na niektóre reality show niekiedy jeszcze mocniej przełamywały tematy tabu, a ich założenia wydawały się absurdalne. Choć już dawno zniknęły z anteny, nie popadły w całkowite zapomnienie.
Więcej ciekawych tekstów znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl
"Najlepszy pogrzeb świata"
Niektórzy od dziecka marzą o swoim ślubie i opracowują każdy szczegół tego ważnego dnia. Są jednak również tacy, którzy są pogodzeni z własną śmiertelnością i nie bojąc się poruszać powiązanych z tym faktem kwestii chętnie opowiadają bliskim, jak wyobrażają sobie swój pogrzeb. Park Slope Productions we współpracy ze stacją TLC postanowili oprzeć na tym program. "Najlepszy pogrzeb świata" emitowano przez 1,5 roku, od stycznia 2013 do maja 2014. Akcja wszystkich odcinków działa się w domu pogrzebowym Golden Gate, realizującym nawet najbardziej ekstrawaganckie pomysły rodzin niedawno zmarłych osób. Najpopularniejszy był pogrzeb Ronniego Raya Smitha, złotego medalisty Igrzysk Olimpijskich z 1968 roku. Jego trumna "przebiegła" dystans 100 metrów, a na końcu została odznaczona medalem. W historii show pojawiła się też gra w kręgle za pomocą trumny oraz uroczystość pogrzebowa, której motywem przewodnim było... Boże Narodzenie. Wyprodukowano tylko osiem odcinków.
"Nagie randki"
Nietypowy program randkowy zadebiutował w VH1 w 2014 roku, jednak już dwa lata później stacja wycofała się z jego promocji. Powodem były interwencje organizacji rodziców, którzy obawiali się negatywnego wpływu show na dzieci, mogące nieświadomie trafić na jeden z odcinków w telewizji oraz coraz mniej chętni reklamodawcy, od początku podchodzący do pomysłu z rezerwą. Główne założenie można wywnioskować po samym tytule: zmieniający się uczestnicy randkowali ze sobą bez ubrań. Sprzyjała temu pogoda - pierwszy sezon nakręcono w Panamie, drugi na Filipinach, a trzeci - na Bora Bora. W 2021 roku Paramount+ poinformował o chęci wznowienia serii.
"Republika Małolatów"
Amerykański reality show emitowany przez stację CBS w 2007 roku nie doczekał się drugiego sezonu i choć nigdy nie pobił rekordów popularności, sam pomysł miał spory potencjał. Grupa 40 dzieci w wieku od 8 do 15 lat przez 40 dni próbowała stworzyć funkcjonalne społeczeństwo bez pomocy i nadzoru dorosłych. Na planie oprócz ekipy filmowej dostępni byli lekarze i psycholog dziecięcy, jednak starali się jak najmniej wpływać na ich losy. Każdy uczestnik otrzymał na start 5 tysięcy dolarów, a w trakcie programu przyznawano także nagrody główne - Złote Gwiazdy o wartości 20 i 50 tysięcy dolarów. Program nagrywano w Bonanza City w stanie Nowy Meksyk na niemal zupełnym pustkowiu. Krytycy porównywali zamysł do popularnej książki Williama Goldinga, "Władca much".
"Pioneer Quest: A Year in the Real West"
Jedyny sezon, złożony z dziewięciu odcinków emitowanych przez PBS w History Television, powstał w 2001 roku. Rozpoczął serię programów z cyklu "The Quest" Jamiego Browna, który zachęcał współczesnych ludzi, by próbowali życia codziennego z minionych wieków. W "A Year in the Real West" dokumentowano życie dwóch par, które próbowały przetrwać w dziczy w kanadyjskiej prowincji Manitoba. Produkcja zapewniała jedynie środki dostępne w XIX wieku. Uczestnicy musieli również sami wybudować swoje domy i mimo całkowitej izolacji, wytrwać w ten sposób rok. Wówczas mieli szansę wygrać wysoką nagrodę pieniężną.
"Kto poślubi księcia Harry'ego?"
Odpowiedź na to pytanie zdaje się być jasna - Meghan Markle, która wraz z mężem współtworzyła dokument o ich relacji dostępny dziś na Netfliksie. Nie jest to jednak jedyna produkcja poświęcona życiu uczuciowemu Harry'ego. W reality show nie brał udziału sam książę, a jego sobowtór, Matthew Hicks, który udawał, że jest prawdziwym członkiem rodziny królewskiej. 12 uczestniczek rywalizujących o jego względy zostało, według pomysłodawców programu, zmanipulowanych i myślało, że stawką naprawdę jest serce wnuka Elżbiety II. Program krytykowały brytyjskie i amerykańskie media, nie tylko za sam pomysł, ale też realizację - ich zdaniem Hicks nie miał osobowości, która sprawdziłaby się w telewizji. Powstało osiem odcinków, jednak decyzję o wycofaniu programu podjęto po wyemitowaniu zaledwie połowy z nich. Choć nigdy nie trafiły do telewizji, widzowie mieli szansę obejrzeć je w internecie, m.in. za pośrednictwem platformy Hulu czy Fox.com.